Weer aan het werk

wood-light-glass-table

Ben ik ‘normaal’?

|NAD| Gisteren ben ik weer voor het eerst aan het werk geweest. De dag die zo’n zes maanden geleden nog zo ver weg leek en waar ik me totaal niks bij kon voorstellen. Ja, die dag was gisteren!

Ik vond het heerlijk om weer te mogen werken. Qua timing hier thuis was het alles behalve fijn. Benjamin heeft al sinds zaterdag tegen de 40 graden koorts en leeft op paracetamol. Met een paracetamol gaat het best goed met hem, om vervolgens weer compleet in te storten.

Gisteren moest ik hem bij oma brengen om te kunnen werken. Ik wist dat hij daar in hele goede handen zou zijn, dus dat durfde ik wel aan.
Maar wat ik van tevoren had verwacht is helemaal niet uitgekomen! Na mijn ‘voorbereidingsweek’ verliep het met Norah gewoon helemaal top. Die drinkt uit de fles alsof ze een dorstige zuipschuit is, score! Totaal geen stress over haar, terwijl alle scenario’s al in mijn hoofd voorbij waren gekomen. Benjamin was echter het kindje waarbij ik me de hele dag afvroeg ‘hoe zal het gaan?’

Misschien dat ik, vanwege een zieke Benjamin, totaal niet emotioneel was over het feit dat ik ‘mijn baby’ ging achterlaten. Nadat ik Norah nog even flink had afgetapt, gaf ik de kindjes kusjes, stapte in de auto en draaide de radio lekker hard aan. Stiekem voelde het wel een beetje als vrijheid. Voel ik me daar schuldig over? Niet echt.. Ik denk namelijk dat ik een betere moeder ben als ik me gelukkig voel. Wel vraag ik me nu af is dit normaal? Ik hoor altijd alleen maar over dat ‘waterballet’ bij het voor het eerst wegbrengen van je kindje.

Maar hoe dan ook, mijn eerste werkdag ging super. Er kan dan toch wel veel veranderen in die paar maanden. Zo had mijn collega, die ik alleen maar ken met een kale kop, ineens lang haar! Ik liep naar binnen en dacht wie zit daar nu? Bleek het dus mijn collega te zijn, oeps! Wel hebben we weer even leuk bijgekletst en alle nieuwe ditjes en datjes besproken. Ook heeft onze winkel ineens een andere kleur en look gekregen, mooi! Ik zal binnenkort eens een leuke foto + blog posten van mijn inspirerende werkplaats. Lekker om weer even met andere dingen bezig te zijn dan de kids.

Gister kon ik rustig aan beginnen met een halve dag. Morgen mag ik weer echt een hele dag gaan werken. Maar ik verwacht ook dan dat het ‘waterballet’ uitblijft. Hoe ging de eerste keer wegbrengen van jouw baby? En merkte je evt. een verschil bij je tweede/derde kindje? Ik ben erg benieuwd!

977761888593515130816 (1)

 

Misschien vind je dit ook leuk?

4 comments

  1. Ik had het de eerste dag bij het afscheid best wel lastig, ook al moest ik Lenne “maar”afzetten bij mijn schoonouders.. Beter zoals jij hoor, dat je er geen moeite mee hebt! Die tranen zijn achteraf gezien toch voor niets nodig 😀

    1. Ik dacht even ‘ben ik dan zo gevoelloos?’
      Maar daar heeft het niks mee te maken. Die tranen hoor je altijd iedereen over. En achteraf komt het gelukkig altijd goed ja 😉 en zo ook bij jou dus inmiddels, fijn!

  2. Bij mij ging dit ook zo Nadja maar ik heb dan ook een hele fijne oppas waar ik mijn kind met een gerust hart achterlaat ?hij krijgt daar zoveel liefde!

    1. He Anita! Misschien komt het gewoon door de oppas ja 😉 maar fijn om van anderen te horen dat het ook kan zonder waterballet. Ik dacht even ‘heb ik dan zo weinig gevoel?’. Maar daar heeft het gewoon niks mee te maken..

Laat een reactie achter bij Kirsten Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *