Hoe overleef ik ….. Een tienerfeestje

feestje-iem

|Mier| Als je jarig bent geweest, moet er natuurlijk een feestje gegeven worden. Maar wat ga je doen, met acht gillende tiener meiden? Het is iedere keer weer en hele uitdaging om iets te verzinnen, een film thuis kijken kan toch echt niet meer. 

Soms lijkt het wel alsof kinderfeestjes steeds wilder en gekker worden. Toen ik nog een klein Miertje was, keken wij altijd bij een vriendinnetje naar de film  Herbie, ieder jaar weer. Of we gingen ouderwets spijker poepen. Tegenwoordig kom je daar dus niet meer mee weg, vorig jaar konden wij nog een zwemfeestje geven, maar daar ga ik dit jaar niet nog een keer mee weg komen. Er zal dus iets anders gezocht moeten worden en dan het liefst buiten de deur.  Ik kan mij niet herinneren dat in ‘mijn tijd’ de feestje werden uitbesteed, maar dat was toen….

Samen met Iem zit ik te brainstormen, de voorkeur gaat wel uit naar iets hier in de buurt. Het liefs nog waar wij op de fiets heen kunnen gaan, maar nog beter kunnen lopen. Dan ineens krijg ik een ingeving, we gaan koken/bakken. Het toeval wil dat er drie deuren verderop een vrouwtje haar eigen kookstudio heeft. Na overleg met Iem zijn wij er dan eindelijk uit, de Slinerij dat gaat het worden.

Vanaf twee uur druppelen de meisjes eerst hier thuis binnen en dan is er geen ontkomen meer aan. Als een wervelwind gaan de meiden hier al luid gillend en lachend door het huis. Heel even denk ik nog ‘waar ben ik aan begonnen’, maar al snel verdwijnt deze gedachte en maakt plaats voor veel plezier. Op de tafel staan allemaal lekkere hapjes en snoepjes, nog wat drinken erbij en ze zijn allemaal weer rustig. Na al dit lekkers is het tijd voor de cadeautjes, voor de jarige het meest spannende moment.

Wat een verwennerij en wat een leuke cadeautjes allemaal, het is toch altijd weer moeilijk om iets te verzinnen. Gelukkig valt alles in de smaak.

Om drie uur hebben we bij onze ‘buurvrouw’ afgesproken, We doen onze jassen aan en het luid gillen en lachen gaat hier voor op straat gewoon nog even verder. Na een zeer lange wandeling van al snel tien seconden, hebben wij onze bestemming bereikt.

Een bijzonder vriendelijke dame heet ons welkom, de meiden gaan zitten en krijgen ook hier taart en drinken. De suikerspiegel van de meiden is nu al aardig op peil, ik hoop dat ze vanavond nog slapen. De mevrouw legt uit dat ze koekjes gaan bakken en onder luid gejuich gaan ze aan de slag.

Wat glitters hier en nog meer glitters daar, één voor één worden alle creaties steeds mooier en ik ben blij dat ik straks de troep niet op hoef te ruimen. Als de eerste lading klaar is beginnen de eerste meiden al van hun koekjes te snoepen, de suikerspiegel wordt nog iets hoger. Als alle koekjes klaar zijn, worden de overgebleven koekjes ingepakt en deze mogen mee naar huis. Om half zes zit het er alweer op, ik moe en de meiden nog volop energie lopen wij het hele stuk weer naar huis.

De meeste meiden zijn op de fiets gekomen en ik breng ze weer veilig naar huis. Als ik dan eindelijk weer thuis ben, zet ik een heerlijk kopje welverdiende thee. De gillende maar gezellige meiden hebben plaatsgemaakt voor rust en stilte, het is altijd erg gezellig al die meiden over de vloer. Ik ben benieuwd wat we volgend jaar zullen gaan doen, maar dat zien we dan wel weer. We hebben nog een heel jaar om daar over na te denken.

Almira

Misschien vind je dit ook leuk?

1 comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *