Het project

robot

Een bijzondere robot

|Mier| ik hou er gewoon van, de projectweek op school. De kinderen laten hun fantasie de vrije loop, met als kers op de taart een kijkochtend voor alle ouders en iedereen die maar wil komen kijken.

Vol trots laten de kinderen hun werkjes zien, van de ene zie je duidelijk wat het is en van een ander denk je “hummmm, oke”. Van die dingen waar je echt niks in kan zien, ook niet als er tekst en uitleg bij gegeven wordt. De kunst is natuurlijk altijd om met de kinderen mee te kletsen, met ideeën en suggesties te komen. Maar dan wel zo, alsof het lijkt dat de kinderen dit idee zelf hebben verzonnen.

Op de school van Iem hadden ze afgelopen vrijdag het afsluiten van hun projectweek, ik zeg week. Maar de kinderen hebben er drie weken keihard aan gewerkt. Het thema voor alle klassen was techniek, altijd een leuk, interessant en divers onderwerp.

In de klas moesten de kinderen allemaal een idee aandragen voor het maken van een robot. De meest wilde dingen kwamen voorbij als ik Iem moest geloven. Van kontenveeg robot, tot automatische was opvouw robot en allerhande andere gekke dingen.

uiteindelijk moest er een gezamelijk, klassikaal  gemaakte robot komen, maar ja… wat kies je dan? Samen hebben alle kinderen in de klas besloten dat het een schrijfrobot moest gaan worden.

Aan de slag

Na de gebruikelijke oproep vanuit school, voor hulpouders en allemaal oude/ kapotte apparaten kon het feest beginnen. Iedereen doet zijn/haar best om zoveel mogelijk apparaten te slopen, voor de beste en mooiste onderdelen. Maar ook is er nog een persoonlijke project “maak je eigen robot”

De raderen draaien bij Iem, ook s’avonds wordt het project besproken “wat voor robot zal ik gaan maken”. Alles passeert de revue, ook de kontenveeg robot. Uiteindelijk is de kogel door de kerk. De schrijfrobot die ze als groep moesten maken is na twee weken klaar, nu nog het persoonlijke project.

In het grootste geheim wordt er aan de robot gewerkt, er wordt thuis met geen woord over gesproken. Ik kan vragen wat ik wil, maar antwoorden krijg ik niet. Het enige wat ze zegt is “dat is geheim”

Alleen maar hartjes

Eindelijk is de dag daar dat het project wordt afgesloten. Steeds vraag ik naar haar robot, maar nog steeds geen antwoord. Éénmaal op school staat Iem al te wachten, vol trots laat zij haar robot aan mij zien

“Kijk mama, speciaal voor jou een hartjes robot. Omdat jij de liefste bent” Hoe lief is dat!! Mijn dochter geeft mij een robot die de hele dag hartjes naar mij stuurt, zodat ik weet dat iem de hele dag aan mij denkt.

Nog wel even voor de goede orde. De robot is een zelf gefabriceerd iets, waar je veel fantasie voor nodig hebt. Echt werken doet hij niet, maar dat doet er niet toe. Het gaat om het idee.

Ik kan nu wel zeggen dat ik een echte hartjesrobot heb!

1723070358284215130816

 

Misschien vind je dit ook leuk?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *