Find my phone

snap

Waar ooh waar….

|Mier| Altijd georganiseerd en precies, dat ben ik. Maar ook ik ben wel eens mijn spullen kwijt, dit kan variëren van een paar sokken tot mijn auto. Ja je leest het goed, de auto. Bij de laatste vergeet ik vaak te kijken in welk vak ik de auto in de parkeergarage heb geparkeerd. Volgens mij ben ik hem dan niet echt kwijt, maar ben ik gewoon niet slim bezig?

Het mooie van iets zoeken is, dat je andere dingen weer terug vindt. Dingen die je alweer was vergeten dat je ze überhaupt had, soms nutteloos. Bij die nutteloze dingen betrap ik mijzelf er dan wel weer op, dat ik ze al een paar keer heb vervangen. Ook al weet ik zeker dat het ergens moet liggen, maar de moeite van het zoeken gewoon niet waard is.

Hier in huis zoeken de kinderen altijd van alles en als ze het echt niet kunnen vinden wordt ik geroepen. Volgens de kinderen zoek ik dus ook niet, maar ik vind. Het grote verschil is dat ik dingen wel van hun plek haal om te kijken wat erachter staat, de rest kijkt met hun handen in de broekzak. Raar hé dat je dan niks kan vinden?

Ik had hem net nog, toch?

Afgelopen week was het dan echt zover, ik was mijn telefoon kwijt. Alles heb ik afgezocht maar helaas, nergens was mijn telefoon te bekennen. Normaal gesproken ligt hij hier op de kast of zit hij in mijn tas. Maar nee, niet deze keer. Was hij nu echt weg, uit mijn tas gevallen en spoorloos? Mijn tas is zoals de meeste damestassen voor veel mannen een georganiseerde puinhoop, maar ik kan altijd alles vinden en weet precies in welk vakje wat zit.

Tas open en weer dicht, nee nog maar een keer open en alles er nog een keer uit. In mijn hoofd ging ik al mijn stappen na, maar nergens heb ik mijn telefoon om wat voor reden dan ook nodig gehad.

Ik zocht en vond ondertussen zoals eerder vermeld, allemaal dingen waar ik het bestaan niet meer van wist. Aangezien ik het niet echt gemist had en het (in veel gevallen) al had vervangen, kon ik meteen een kleine opruim sessie starten. Zak open en hup, weg er mee.

Uiteindelijk ben ik gestopt met zoeken en vinden, hij was spoorloos. Totdat…

Nee hoor, ik heb hem niet!

Net zoals in een tekenfilm verscheen er een figuurlijk lampje boven mijn hoofd, ik heb ‘find my phone’ ingeschakeld staan. Via de i-pad zag ik dat mijn telefoon gewoon hier in huis aanwezig moest zijn, maar waar lag dat verrekte ding dan.

Iem was een gedeelte van de dag heerlijk alleen boven aan het spelen en lezen. Zo af en toe hoorde ik wat gestommel, op zich niks mis mee. Maar nu was het al een tijdje erg stil.

Ik hou van de rust en stilte die hier soms erg schaars is. Maar als de kinderen thuis zijn is dezelfde rust en stilte altijd verdacht, weer ging er een lichtje branden. Als een speer vloog ik naar boven, daar lag Iem heerlijk op haar bed in het zonnetje de Tina te lezen. Van mijzelf moest ik haar de vraag stellen “Iem heb jij mijn telefoon?”. Meestal vraagt ze altijd of ze met mijn telefoon mag spelen, haar antwoord verbaasde mij dus ook niet toen zij “nee, die heb ik nu niet”

Ik liep weer naar beneden om mijn autosleutels uit mijn tas te pakken, eerst maar boodschappen doen. Maar wat zag ik daar nou… Mijn telefoon, hoe komt die nou ineens in mijn tas. Allang blij dat ik hem weer terug had gevonden ging ik naar de supermarkt om mijn ding te doen.

Die avond, toen Iem al op bed lag zat ik op de bank en zocht een foto op mijn telefoon. Tot mijn grote verbazing stonden de meest grappige foto’s en filmpje op mijn telefoon, met dank aan snapchat en musicaly. Dat verklaarde meteen het gestommel dat ik eerder die middag had gehoord. Ze had dus wel mijn telefoon gehad, alleen op het moment dat ik het vroeg had zij hem alweer terug in mijn tas gedaan. Ik heb het dus nooit in de gaten gehad.snap2

1723070358284215130816

 

 

 

 

 

Misschien vind je dit ook leuk?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *